Shkrepni ndryshe: këshilla të fotografisë abstrakte

Një imazh abstrakt është ai që me shikimin e parë nuk të jep përshtypjen e diçkaje tjetër në botën reale. Duke krijuar imazhe që kanë veçse një lidhje të papërcaktuar me realitetin, ne mund të shprehim një ide apo emocion që është i shkëputur nga objektet dhe skenat e përditshmërisë. Ne shpesh na mësohet se fotot duhet të jenë të qarta, të drejtpërdrejta dhe në fokusi, por me fotografinë abstrakte këto rregulla mund t’i shkelim sipas dëshirës. Kjo u jep fotografëve liri të madhe për ta angazhuar shikuesin në një nivel më të thelluar ndërsa eksplorojnë me pamje mahnitëse dhe eksperimentojnë me teknikat e kamerës.

Tema abstrakte shkon krah për krah me fotografinë urbane dhe dokumentare. Ambientet e rrugëve janë përplot me detaje, gjeometri dhe lëvizje që, me pak aftësi me kamerën, mund të vrojtohen dhe kapen në forma konceptuale, duke zbuluar pamje interesante edhe në skenat më mondane dhe të zakonshme.

Jo vetëm që abstraktja mund të japë një shikim të ri të atraksioneve emblematike dhe ndërtesave që janë shpesh objekt fotografimi, por dhe na mundëson të përcjellim një përshtypje të gjallë të mjedisit urban që na rrethon, qoftë ky në aktivitet vibrant apo në një diskordancë melankolike. Kështu pra përse të mos e kapni kamerën tani dhe të bëni një xhiro nëpër qytet duke mprehur sytë drejt abstraktes? Nuk i dihet se me çfarë rezultatesh do të ktheheni.

Dridhja e kamerës është zakonisht diçka që fotografët përpiqen ta shmangin, por lëvizja e qëllimtë gjatë ekspozimit mund të sjellë abstrakte interesante të rrugëve, dhe kjo është një mënyrë e qëlluar për të përcjellë një ndjesi të ambientit.

Thelbi qëndron te caktimi i shpejtësisë së shkrehësit që të jetë mjaftueshëm i ngadaltë për të krijuar turbullim, por dhe mjaftueshëm i shpejtë për të lënë gjurmën e njerëzve dhe të formave. Provoni ta vendosni kamerën në modalitetin Shutter Priority (Tv) me shpejtësi shkrehësi prej 1/15 sek. Caktojeni ndjeshmërinë e kamerës në ISO100 si pikënisje, duke e rregulluar në bazë të nivelit të ndriçimit të ambientit në rrethinat tuaja derisa të keni një ekspozim me të cilin të jeni të kënaqur. Pastaj, teksa shtypni butonin e shkrehësit, bëni një lëvizje të shkurtër e të fortë me kamerë. Lëvizja lart-poshtë del mirë për skenat që përmbajnë njerëz, pasi ruan formën e figurave, por mund dhe të provoni lëvizjen anash, një rrotullim të beftë, një zmadhim të shpejtë.

Në modalitetin Shutter Priority (Tv) mund dhe thjesht ta caktoni ISO në auto – që ofrohet në shumicën e kamerave – çka ju lejon të përqendroheni vetëm te shpejtësia e shkrehësit.

Fotografët shpejt e shmangin shkrepjen në dritën e drejtpërdrejtë të diellit gjatë ditës, pasi krijon një kontrast të fortë me hijet e thella. Por kur vjen puna te fotografia urbane, ku kontrast mund t’ju lejojë thjeshtimin e skenave të ngarkuara, duke i kthyer në forma të qëlluara abstrakte. Kur ekspozoni për pjesët e shndritshme, hijet në imazhet tuaja bëhen thuajse e zezë e pastër, duke formuar hije pa detaje.

Mënyra më e lehtë për t’ia arritur kësaj është të përdorni Exposure Compensation. Thjesht uleni ekspozimin me një apo dy nivele për të errësuar skenën në mënyrë që hijet të thellohet dhe pjesët e skenës në dritë të fortë të dielli të mbeten të forta.

Teknikë e njohur që në vitet 1800, dopjoekspozimi ju mundëson mbivendosjen e një imazhi tek tjetri për rezultate të goditura. Canon EOS 90D dhe shumë kamera të tjera të reja ofrojnë një modalitet të dedikuar multiekspozimi që ju mundëson krijimin e efektit teksa shkrepni. Thjesht aktivizojeni modalitetin, caktoni numrin e dëshiruar të ekspozimeve dhe filloni me shkrepjen. Në ndihmën tuaj, kur aktivizohet Live View ekrani ju jep një pamje paraprake të efektit teksa shkrepni kuadrin e dytë (ose të tretë, të katërt – modaliteti lejon deri në nëntë), që të mund ta rregulloni pozën për kombinimin më interesant prej tyre.

Kur kërkoni subjektet dhe skenat për dopjoekspozimin tuaj, kini parasysh që zonat më të çelëta të mbeten po njësoj ose edhe më të shndritshme, por jo më të errëta. Kjo nën që ndërtesat dhe format e errëta përkundër një sfondi të çelët, si qielli, të japin imazhe të forta.

Përse të ndaloni te dopjoekspozimi? Modaliteti i multiekspozimit që ofrohet në kamerat si Canon EOS 90D dhe Canon EOS RP ju mundëson shkrepjen dhe kombinimin e një sërë kuadrosh në një imazh atmosferik. Për një imazh arkitektonik që tërheq shikimin, provoni ta caktoni në pesë kuadro dhe të shkrepni një ndërtesë, ndërsa i bëni variacione të lehta këndvështrimit apo zmadhimit të objektivit. Kuadrot do të mbivendosen teksa shkrepni, duke rezultuar në një efekt të qëlluar multiekspozimi.

Një nga gëzimet e mëdha të fotografisë urbane është larmia e bollshme e detajeve interesante që gjeni rrotull, nga vijat abstrakte arkitektonike deri te tabelat shumëngjyrëshe, relievet, shkrimet dhe pasqyrimet. Shpesh fotot më të mira abstrakte janë ato që kanë kompozime të thjeshta. Duke u përqendruar te një apo dy detaje dhe duke përjashtuar çdo gjë tjetër, mund të krijoni foto të bukura që e japin vetë idenë e ambientit përreth. Pamjet e tilla mund të dalin dhe si punime të bukura artistike, ndaj përse të mos i printoni të preferuarat tuaja?

Kur dielli bie poshtë në qiell, hijet në rrugë zgjaten dhe ky mund të jetë rast i mirë për të shkrepur skena abstrakte me hije. Kërkoni për hije që krijohen në forma interesante këndore përgjatë rrugës, dhe shikoni të përfshini dhe ato që krijohen nga njerëzit dhe ndërtesat. Provoni të ekspozoni pjesët e shndritshme, siç përshkruhen në këshillën 2, për të thjeshtuar imazhin që zonat e errëta të reduktohen në të zeza.

Fotografia abstrakte ju jep një liri që pak zhanre i vijnë afër, dhe është një mënyrë e mirë për të eksploruar komandat krijuese të kamerës, pa e ndjerë veten të kufizuar nga rregullat e zakonshme të fotografisë. Nuk ka mënyra të sakta e të gabuara, thjesht mundësi të pafundme për foto tërheqëse abstrakte.

Shkruar nga James Paterson