Monokromi: përtej bardhezisë

Perceptimi i ngjyrave është i lidhur intensivisht me emocionet. Ka dhe teori psikologjike se si ndikojnë ngjyrat e ndryshme tek ne. Kjo ndryshon mes kulturave të ndryshme, por shpesh mendohet se e gjelbra ose e kaltra janë qetësuese, ndërsa e kuqja ose portokallia stimulojnë dhe, me sa duket, madje na bëjnë të ndihemi të uritur! Këto ide ndikojnë tek ato që zgjedhim të veshim, si t'i dekorojmë shtëpitë dhe, kur bëhet fjalë për fotografinë, fotot që bëjmë.

Por jo të gjithë i perceptojnë ngjyrat në të njëjtën mënyrë. Fotografi i arteve të bukura me qëndrim në Mbretërinë e Bashkuar, Chris Ward, ka lindur me një problem në shikim që quhet deuteranopi, që do të thotë se ka vështirësi të shohë nuancat e së gjelbrës. Ai ka kuptuar se shikimi i tij është shumë më i përshtatur me njohjen e detajeve të imta, kontrastit delikat dhe relievit të larmishëm sesa ai i njerëzve të tjerë – çka dhe i shërben si specialist të imazheve njëngjyrëshe.

Shpeshherë i përdorur gabimisht si i të njëjtit kuptim me bardhezinë, monokromi përcakton një pamje ku gjithçka në kuadër shfaqet në nuanca të së njëjtës ngjyrë. Kjo mund të jetë çfarëdo ngjyre, por më e zakonshme është grija apo sepia. "Ajo që ne mendojmë si bardhezi është zakonisht gradacion grije", - shpjegon Chris, pasi ajo përfshin një gamë të tërë thellësish ngjyrash brenda grisë. Ka disa skena që i përshtaten veçanërisht monokromit – pikërisht ato nga të cilat syri i Chris-it tërhiqet natyrshëm. Ato mund të kenë relieve ose hije që prodhojnë një gamë interesante tonesh - dritë e zbehtë në një pyll, motive të vrazhda që shfaqen në shkëmbinj ose uji i valëzuar i një lumi.

Por edhe pozat e veçuara, pothuajse grafike mund të funksionojnë po aq mirë. "Unë mendoj se në të vërtetë monokromi është më pak i kufizuar se me ngjyra, sepse është abstrakte paraprakisht ndaj mund ta çosh imazhin edhe më tej pa e bërë të duket i çuditshëm," - thotë Chris-i. "Nëse do ta mbiekspozoja një imazh me ngjyra, do të dukej llahtari." Në monokrom sakaq, mbiekspozimi mund të krijojë një stil të mrekullueshëm dhe minimalist.

Chris-i punoi me Canon EOS R6, së bashku me një objektiv Canon RF 24-105mm F4-7.1 IS STM, për të ofruar fleksibilitet maksimal gjatë inkuadrimit të fotove të tij. Zgjedhja e objektivit për fotografinë njëngjyrëshe është pothuajse e njëjtë me atë me ngjyra, ajo që ndryshon është mënyra se si e kompozoni fotografinë. “Në vend që të përdorni ngjyrën për të drejtuar syrin e shikuesit, do të përdorni ndriçimin dhe kontrastin. Në menynë Picture Styles, mund të zgjidhni një stil të quajtur "monochrome" dhe brenda tij do të gjeni një meny tjetër ku mund të rregulloni gjithçka, nga mprehtësia deri te kontrasti", - këshillon Chris-i. "Mund të shtoni gjithashtu një filtër brenda kamerës që ndryshon mënyrën se si reagon kamera ndaj ngjyrave të ndryshme, ndaj dhe bën që çdo gjë e kuqe, e gjelbër, e kaltër, e verdhë apo portokalli të duket më e errët." Vetë Chris-i priret të përdorë filtrin e kuq për mënyrën se si errëson qiejt dhe gjethet në peizazhe, duke hequr shpërqendrimet e padëshiruara.

Nëse përdorni një trup Canon EOS R System me pbjektiv EF ose EF-S, Drop-In Filter Mount Adapter EF-EOS R ju mundëson gjithashtu të përdorni densitetin neutral (ND) ose filtra polarizues për të sjellë peizazhet tuaja në jetë.

Imazhet që shkrepni në Canon EOS R6 duke përdorur "Picture Styles" do të ruhen si skedarë të ngjeshur JPEG. Megjithatë, nëse shkrepni në RAW, skedarët do të ruajnë gamën e plotë të të dhënave të kapura nga kamera. “Avantazhi i punës me skedarë RAW është se më jep më shumë informacion gjatë redaktimit”, - thotë Chris-i.

Nga dita në ditë, Chris fotografon shpesh me ngjyra. "Kam folur me fotografë të ndryshëm dhe duket se ata që nuk janë daltonikë e kanë më të lehtë të shkrepin në monokrom nëse e caktojnë ekranin e kamerës në monokrom, ndërsa daltonikëve u pëlqen të shkrepin fillimisht me ngjyra," - vëren ai.

"Një këshillë e mirë që më dhanë që herët në lidhje me redaktimin në bardhezi ishte që ta çoja gjithmonë sa më në ekstrem si fillim," - thotë Chris-i. "Kur lëvizni niveluesin në programin e pasproduksionit, do të keni një interval ku imazhi duket mirë. Nëse shkoni përtej tij, duket keq; shkoni para tij dhe nuk është i mjaftueshëm," - vijon ai. "Por nëse filloni nga pjesa e tejkaluar dhe e sillni për mbrapa, atëherë rezultati përfundimtar është pothuajse më i miri që mund të nxirrni."

Çuditërisht, ngjyra mund të jetë një mjet vërtet i rëndësishëm në redaktimin e pikturës njëngjyrëshe. "Kur konvertoni në bardhezi në programin tuaj të redaktimit, ai do t'ju japë akses në niveluesit e kanaleve me ngjyra," - shpjegon ai. "Për shkak se ngjyra mund të jetë një mjet për të krijuar kontrast, kur jeni duke redaktuar, mund ta kuptoni se ku po e luan ngjyra këtë rol dhe në vend të kësaj të krijoni kontrast tonal."

Zakonisht ka gjashtë nivelues me ngjyra, në varësi të softuerit tuaj, dhe secili ndikon në ndriçimin e një kanali me ngjyrë të ndryshme. Në një pamje peizazhi, për shembull, mund të ndryshoni tonin e qiellit duke rregulluar niveluesit blu dhe të kaltër, dhe tonin e gjelbërimit me niveluesit e verdhë dhe të gjelbër. Niveluesi i kuq mund të jetë i dobishëm nëse ka ndërtesa me tulla, ndërsa ai portokalli mund të ndihmojë në përmirësimin e nuancave të lëkurës në portrete.

"Skenari më i vështirë për të punuar janë ndoshta shkëmbinjtë pranë barit," - shpjegon Chris-i. "Kur e konvertoni këtë në monokrom, mund të shfaqet si një përzierje me tonin e mesëm ku asgjë nuk dallon nga njëra-tjetra. Nëse hapni programin e redaktimit dhe ndryshoni ndriçimin e kanalit të gjelbër dhe të verdhë, shkëmbi mbetet i njëjtë, por bari bëhet më i ndritshëm. Me lulet mund të përdorni kanalet për t'i ndarë tonet në pjesë të ndryshme të bimës."

Në rastet kur Chris-i ka shkrepur një imazh thjesht bardhezi, ai e cakton printerin në "greyscale", por më shpesh printon me ngjyra.

"Unë prirem të vendos nuanca delikate në imazhet e mia në pasproduksion dhe më pas zakonisht i printoj me ngjyra," - thotë ai. “E rris nivelin e ekspozimit me rreth gjysmë grade. Thjesht sepse kur i shikon gjërat në ekran, duken gjithmonë më të shndritshme sesa kur dalin të printuara."

Chris-it i pëlqen të përdorë një efekt tonaliteti të ndarë, duke vendosur një ngjyrë të ndryshme në pjesët e ndriçuara dhe te hijet. “Pjesët e ndriçuara tentoj t’i bëj pak më të ngrohta dhe hijet më të ftohta. Kjo me të vërtetë ndihmon në përmirësimin e pamjes."

Një printer kompakt A3 si Canon imagePROGRAF PRO-300 do të ishte ideal për të ofruar printime monokrome me cilësi të lartë.

Pra, nëse ideja e eksperimentimit me fotografinë njëngjyrëshe ju tërheq, cili do t ishte vendi më i mirë për të filluar? "Praktikoni me lulet," - sugjeron Chris-i. “Ka shumë relieve delikate dhe ngjyra të ndryshme me të cilat mund të luani. Nëse ia dilni t'i bëni lulet të duken të natyrshme në monokrom - kur shumë shpesh, është pikërisht ngjyra ajo që e përcakton lulen - atëherë mund dhe të vini në zbatim ato që keni mësuar mbi gjithçka tjetër.

Shumë nga fotografitë më emblematike të historisë janë bardhezi – peizazhe dramatike nga Ansel Adams, portretet e dhembshura nga Dorothea Lange apo skenat dinamike të rrugëve nga Henri Cartier-Bresson. Këta krijues imazhesh nuk ishin daltonikë, ata punonin me mjetet që kishin në dorë përpara se të përhapej fotografia me ngjyra, por ata e shihnin botën ndryshe, duke çmuar motivet, detajet, nuancat e grisë.

Sot, opsionet monokrome në kamerën digjitale ju mundësojnë të bëni të njëjtën gjë - ta shikoni mjedisin nga një këndvështrim ndryshe dhe ta interpretoni atë që shihni në mënyra të reja.



Shkruar nga Rachel Segal Hamilton